hizkuntzak

Mito horrek kalte handia egin dio gure hizkuntzari, eta neurri batean, gure errua ere bada. Sarri aldarrikatu izan dugu oso hizkuntza ezberdina dela, ez duela gainontzeko hizkuntzekin inolako antzekotasunik. Mito horrekin amaitzeko garaia delakoan nago, eta esango nuke gainontzeko hizkuntzen modukoa dela argi utzi nahian bagabiltzala.

Por otro lado, la red social nos permite aspirar a un objetivo fundamental en la enseñanza de una lengua: no concentrarnos en enseñar el idioma, sino en hacer cosas con el idioma.

Si la perfección no es posible para los hablantes nativos, ¿por qué habríamos de buscarla nosotros los humildes estudiantes de idiomas

¿Es una barbaridad tomar como referencia para la elaboración de los planes curriculares y los manuales las guías de conversación de Lonely Planet en lugar del Marco Común Europeo de Referencia? :o

Gero nibela dago. Ingelesez asko irakurri izanagatik ere, ez nintzen sekula gai izango zutabe txukun bat hizkuntza horretan apailatzeko. Lehen mailako kalitatez komunikatzeko, beste zerbait ere behar da. Estiloaz gain, hitzen jabe izan behar duzu. Ez dakit guztiz egiazkoak diren Txepetx-en teoriako ontzi komunikanteen analogia horiek, erabilera, ezagutza eta motibazioa direla hiru ontzi elkarrekin lotzen direnak, eta batetik bestera doala jarioa. Olioaren nibela motor batean batetik bestera doala iruditzen zait grafiko horretan, apur bat analogia faltsua ote den...

Nire ikuspegitik, konektibismoari konexionismoari leporatu zitzaizkion kontu berak egotz dakizkioke:

- Gizaki guztiok berdin ikasten dugula pentsatzea. Badakigu jakin, pertsona batzuek okerrago erantzuten dutela kaosaren aurrean eta horrek euren ikaskuntza mugatzen du. Halaber, badakigu pertsona batzuek tolerantzia baxua dutela anbiguotasunaren aurrean, edo pertsona batzuek beste batzuk baino sistematikoagoak izan behar dutela... aspaldi, 1978an Roberta Abraham-ek egindako ikerketek erakusten zuten bezala, "The Nature of Cognitive Style and Its Importance to the Foreign Language Teacher" izeneko argitalpenean.

- Ikaskuntza "norberaren kontua" dela pentsatzea. Edozein ikaskuntza teoriak ikaskuntzaren parte soziala izan behar du bere barnean. Pertsonak ikasten duela esateak eta ondorioz, pertsonak izan behar duela fokoa, ikaskuntzaren ikuspegi psikologizistaren errore handietako bat da (eta neu psikologoa naiz baina onartzen dut akatsa). Sareetan ikasten dugula esateak esan gabe nola eragiten duen zein komunitatetakoak garen, zein den gure familia, gure kultura, gure hizkuntza... ikaskuntzaren globalizazio erradikala sustatzea da eta, horrekin, giza-aniztasunaren asimilazioa.