normalizazioa

Jende askorekin hitz egin izan dut honetaz eta azkenean beti ematen didate arrazoia, gakoa da hainbat eta hainbat gazteren gaitasuna baxua dela, D ereduan ikasi arren. Gainera, gazte hauek badakite, baina ez dute izena emango euskaltegi batean, lotsa ematen die horrek (askok esan didate “baina zelan joango naiz ni euskaltegi batera…”).

«Irlandan abertzaleak izan ziren ingelesa eta ingelesari lotutako kultura legitimatu zutenak»
«nazio kulturalak huts egiten badu, nazio politikoarenak egin du»

Diglosia hutsean bizi gara. Gizartearen ahalegina ez da nahikoa, historiak frogatzen duenez. Gaelikoak berak ere etorkizun hobea du. Edozein gerra edo kontrako egoera politikoa agertu, eta euskarak behera egingo du, eta etorri, etorriko dira. Ez dugu babes politikorik, eta horrela ez dago etorkizunik.

Lehen hitza eta bigarrena ez dira gauza bera, eta ez dute zertan hizkuntza berean izan, baina izan daitezke; hala dirudi, ezta? Zein proportziotan aldatuko du hizkuntzaz elebidunak lehen hitz digitala euskaraz eginez gero? Eta gaztelaniaz eginez gero? «es que...».

Hizkuntz paisaiak, halaber, zerikusia du bigarren hizkuntzak ikasteko prozesuarekin. Izan ere, bide publikoetako testu idatziak input iturri osagarria dira. Gainera hizkuntza batek hizkuntz paisaian duen presentziak eragina izan dezake ikasleak hizkuntza horri buruz duen iritzian eta hura ikasteko duen motibazioan. Hitz batean esateko, hizkuntz paisaia hizkuntza ikasteko prozesu ez-formalaren parte izan daiteke.

Hizkuntza aldetik jarrera aktiboagoa izan behar dugu eta horretarako prestatu. Prestatu, argudio eta diskurtso egokiak erabiltzeko, ahalik eta modurik erosoenean jarduteko, lehenengo saiakeran ez erretzeko, eta, ahal bada, aurrean duguna konbentzitzeko. Nago, jarrera aktibo hauei karga negatiboa egotzi zaiela maiz, jarrera intolerantetzat hartuak izan direla, eta gehienetan egonezina eragin dutela inguruan.

Enseñar nuestros idiomas como si no tuvieran una tradición oral es un factor que contribuye al fracaso de los programas de enseñanza de idiomas nativos americanos, así que ahora tenemos lo equivalente a una tradición del fracaso.

Euskaldun berriak gero eta gehiago ari dira euskara transmititzen

De aí que, mais umha vez cheguemos á conclusom de que diante do conflito lingüístico a comunidade que toma partido pola língua minorizada deve comportar-se como tal, como comunidade, palavra proveniente do latím COMMUNICARE, ser em comum, participar em comum, criando um processo participativo e SOCIO-CRIATIVO de COMUNICAÇOM SOCIAL.

A "revoluçom" -da medida das nossas forças- que já está a ter lugar e que deve ser umha revoluçom, em primeiro lugar, comunicativa.