jarrerak

Batzuentzako onartezina da euskalduna izatea eta euskara ez izatea zure nortasuna eta bizimodua egituratzen duena; beste batzuentzako onartezina da Jesusen irakaspenak ez izatea zure bizimoduaren ardatza… “Ez badira enteratzen, enteratu nahi ez dutelako da, guk pasa den astean eman baikenuen prentsaurrekoa” esango dizute, inolako lotsik gabe…

Una cosa es que Izco no sea consciente de tener actitudes lingüísticamente intransigentes y otra que realmente no las tenga.

Necessitem exposició a les llengües (el portuguès, l'àrab, l'èuscar i les que convingui), tenir oportunitats d'aprendre-les sense que se'ns presentin, però, sota l'ombra de cap estigma.

Sarritan, autoestimu falta hori justifikatzeko fikziozko argudio zentzugabeak erabiltzera iristen da jendea: hizkuntza komunikatzeko tresna besterik ez dela, edo euskaraz hitz eginda unibertsal izateari uzten diogula eta itxiagoak garela esaten dute. Benetan egiten duguna, baina, guztiz kontrakoa da erdaraz egiten badugu: geure burua diskriminatzen dugu eta geure solaskidea ere bai, geure kulturarako sarbidea ukatzen diogulako, hizkuntza jartzen baitugu atzerritar izateari uzteko oztopo gaindiezin gisa. Horrenbestez, gure kulturatik urrundu egiten dugu, eta dagokigun duintasuna eta errespetua galtzen dugu.

...elebidun gehienak (% 66,3) urietan bizi dirala kontuan hartzen badogu, ezinbestekoa da uriburuetan eta errepide sare nagusietan pilatzen diran 10.000 biztanletik gorako udaletan euskeraz berba egiteko edota euskerea sustatzeko ekimenak bultzatzea.

Eta nago lanak baino bizitzeko modu batek, herri hau ikusteko modu batek, eramaten gaituela holako jarreretara, hau da, euskararen aldeko jarrera ekologistetara.

III. Zakurrei eta 8 urtez beherako haurrei euskaraz zuzentzea zilegi liteke. Alabaina adin horretatik gorako gaztetxoei euskaraz zuzentzea nabarmen geratzea da. Ikastolako / euskaltegiko irakasleek baino ez dute egiten hori, eta ez guztiek ere.

“Ikasleek beldur eszenikoa dute: ‘Erakusten badut euskaraz zerbait ulertu dudala usteko dute dena ulertzen dudala eta ez da horrela...’. Lotsa sentitzen dute. Guk argi eta garbi esaten diegu ardura beraiena dela, harro adierazi behar dute euskara ikasten ari direla eta laguntza behar dutela. Besteek gaztelaniaz egiten badiete beraien ardura da esatea: ‘Euskaraz egin nahi dut, egidazu euskaraz’”

Baina, zer da integratuta sentitzea? Bi mundu egoeran -gaztelaniaz bizi, euskaren arrastorik gabe- bizi eta ohartu ez; bi munduko egoeran bizi eta ohartu euskararekin lotutako mundua galtzen ari direla -batzuk balorazio positiboa egiten dute, beste batzuk beldur eta arbuioarekin lotutako balorazio ezkorra-. "Hay otro mundo y no lo ves"; "Yo sé que hay una parte de la historia que me pierdo por no saber euskera".

Motibazio instrumental eta integratzaileez gain, barnekoak eta kanpokoak hartu ditugu kontuan. Barneko motibazioarekin egiten duzuna zeuk gura duzulako egiten duzu. Kanpokoa kanpoko faktoreek eragindakoa da. Esate baterako, seme-alabak D ereduan eskolaratzeko erabakia hartzerakoan pertsona batek daukan motibazioa izan daiteke: “Nik nahi dut nire umea euskalduna izatea”, eta beste batek: “Nire koadrilako denek ikastola honetara bidaltzen dituzte umeak”. Hori kanpo motibazioa da. Euskararako benetan eraginkorrak barnekoak dira duda barik, kanpoko presio edo motibazioa galtzen denean ondorioa desager daiteke.

Teknofobia, azken batean, xenofobia mota bat besterik ez da

Ez badugu lortu Ibaiondokoak kafesne hitza aditzea, zer dela eta etorkin berriengan ardura hori jarri, Burgosko etorkinei, edo bertako zortziabizeneuskaldundun-Oerreatxenegatiboei presiorik egin ez diegunean?