Boluntariotza linguistikoaren helburuetako bat hizkuntzaren ikuspegi positiboa ematea da, valentzierara lehenengoz hurbiltzen diren pertsona askok derrigortuta egiten dute, eta guk nahi dugu afektua hartzea, eta erabilera soziala handitzea. Valentziera opari baten modura sentitzea nahi dugu, ongi-etorria emateko hizkuntza bezala, erabilera soziala baita hizkuntzari bizia ematen diona.

Gaur egungo egoerari dagokionez, datuak ematen ditu, oso interesgarriak eta zentzu batean denon intuizioekin bat egiten dutenak: emakumeak gehiengo dira hezkuntzan (unibertsitatea, lanbide heziketa eta kirol hezkuntzan izan ezik), baita helduen euskalduntze-alfabetatzean ere.

Pero también he aprendido a verle el lado positivo a esto: negociando no perdemos el tiempo sino que desarrollamos nuestra capacidad de negociación, una cualidad más que deseable en cualquiera.

Antes solía hacer reflexiones o exponer problemas que tenía con el objeto de que alguien me echara un cable y me diera una receta mágica que acabase de un plumazo con todo problema. Sin embargo, con el tiempo y a medida que voy leyendo más y más sobre todo esto, me doy cuenta de que los “problemas” que tengo en el aula son míos, que mis creencias me hacen dar la clase de determinada forma y que hay muchos condicionantes que son intrínsecos a mí.

Euskara ez da produktu hutsa, baina guztiok dugu iritzi edo pertzepzio jakin bat euskararen gainean. Alde horretatik, euskara marka bat da, eta, beste edozein markak bezala, komunikazio estrategia eraginkorrak behar ditu, balizko kontsumitzaileentzat erakargarri, desiragarri eta gustagarri izango bada.