euskaltegiak

Gaur egungo irakasleak prestakuntza profesional bikaina du: hizkuntzaren didaktika menderatzen du, material egokiekin lan egiten du...

Berriak aparteko oihartzunik izan ez badu ere, duela gutxi Eusko Jaurlaritzak hartutako erabaki batek zeharo harritu nau. Sinbolo «iraingarriak» dituzten euskaltegiak diru-laguntzarik gabe geratzeko arriskuaz ari naiz.
Sinbolo horiek zeintzuk diren, norentzat izan daitezkeen iraingarri eta zer den iraingarri zehaztu gabe plazaratu dute erabakia. Baina, noren esku geldituko da «iraingarritasun» hori neurtzea? Bezeroen esku? Langileen esku? Epaile baten esku? Akaso Azkarate anderearen esku? ...

Batzuentzat dagoeneko historia diren antzinako gau eskolak, ikastolen hasierako ezkutuko lanak, Euskaltzaindia, euskaltegiak, D eredua... euskararen aldeko apustuak izan ziren eta emaitza ona eman dute. Baina ez da nahikoa, eta ez gaitezen erlaxatu.

Bai, baina diru laguntzak daude.....Bai, aprobatuz gero. Eta azterketarik egin nahi ez bada, zer? Askotan ikasleei azterketak egitea debekatuko nieke. Horrek sortzen duen estresak eta urduritasunak higuindu egiten nau. Karrera amaiezina bihurtzen du euskalduntzea. Loterian bezala ahalik eta gehien jokatuz gero, tokatuko zaielakoan; azterketarik azterketa, kalejira mugagabean murgiltzen zaizkigu ikasleok, titulu edo diru-laguntzen bila. Horrela denok kokoteraino eta aspertuta amaitzea besterik ez da lortzen!

Urte askotan politikaren ardura izan duten agintari politikoek uste izan dute belaunaldi berriak euskaldunduz iritsiko ginela normalizaziora. Helduen euskalduntzeak urte askotan izan duen bazterkeria ere tesi nagusi horren ondorioa da.