prestigioa
Prestigioa eta lotsa
Zelan prestigioa eman? Kalera ateraz, hauspoa emanez, zelako altxorra dugun jabetuz eta gozatuz, erakundeetan eta lantegietan erabiliz, lagunen artean...; hau da, euskaraz normal-normal biziz. Eta gainera, euskaldunok harrotasun puntua izatea ere ez legoke batere txarto. Baina gaur egun ez dago giro egokirik hori lortzeko, eta lotsa ere oztopoa da gehienetan.
Prestigioa eta zenbakiak
Hizkuntza bat prestigiotik egin beharrean zenbaki-estatistiketatik mantentzen bada bizirik, balioa galduko du konpetentzia kulturala librea den testuinguru batean.
El Paiseko artikulu honen harira dator iruzkina, eta gaztelania du mintzagai, gaztelaniak munduan ei duen prestigo urria hain zuzen ere.
Edonola ere, euskara bezalako hizkuntza "txiki" baten kasurako ondorio pare bat atera daitezkeela begitantzen zait. Akaso Fermin Etxegoienek eskatzen duen "estetika" haren ildotiko zerbait, edo beharbada itzulpen hutsa, errituala edo paisaia linguistikoaren apaingarria baino zerbait gehiago den hizkuntza; edo besterik gabe, esanahi bereziren bat jaulkitzen duen hizkuntza bezala ikusita.
Bide batez, hainbat lekutan kulturak bizi duen loralditik hasi da tiratzen Emilio, Ruper Ordorikaren aipu hau etorri zait gogora.
Bilatu
Harpidetu
Azken iruzkinak