Atoan

Irakasleok bizitza osoa ematen dugu ebaluatzen baina ez dugu batere gogoko gu geu ebaluatuak izatea. Esperientziak partekatu beharko genituzke, elkarrengandik ikasi, elkarren lana behatu. Baina honetarako ezinbestekoa da besteenganako konfidantza, estimua, ikastetxeetan benetako lankidetza izatea, eta ez fartsa politikoki zuzena.

It's time for us to start thinking through bigger ideas. Blogs are not new anymore. Neither is Voicethread or flickr or wikis. But what about curriculum design, [...]? What about questioning who gets to organize learning experiences and perform evaluation?[...] These are things that are more of a direct challenge to the way that education is more traditionally organized. These are the kinds of things that might manage to get us fired. When classrooms stop looking like classrooms and begin looking like something else, then we know we're on the move to something else.

Ideia "handiagoetan" pentsatzen hasteko sasoia da. Blogak ez dira hain berriak. Ezta Voicethread, Flickr edo wikiak ere. Baina zer gertatzen da curriculum diseinuarekin [...]? Eta zer ikaskuntza nork-nola antolatu eta ebaluazioa nork-nola egin? Hauek dira hezkuntzaren antolamendu tradizionalarentzako benetako erronka zuzenak. Hauek dira estimulatu behar gaituzten gogoetak. Ikasgelak gehiago ikasgela ez dirudienean eta beste zerbaiten itxura hartzen hasten denean, orduan zerbait gehiagoren atzetik gabiltzala konturatuko gara.

Hezkuntzan egiten diren erreformek ikas-irakas praktikan duten eragina itsas zabalean ekaitzak izaten duenaren antzekoa da. Urrazala harrotzen eta nahasten dute baina hondaleak bare jarraitzen du (arre samar bada ere). Hezkuntza-politikak bata bestearen atzetik iragaten dira, aldaketa handien itxurak eginez... bitartean, urrazalaren azpian, bizitzak aurrera darrai eten handirik gabe.