Atoan

El público más agradecido es el que forman los que están aprendiendo euskera. Los euskaldunzaharras aficionados a los bertsos son un público más exigente. Tienen en mente los bertsos de Uztapide, de Xalbador, de todos los grandes bertsolaris, y lucirse delante de ellos es muy difícil. En cambio se crea un ambiente muy bonito en las actuaciones que hacemos, por ejemplo, en muchas sociedades de Pamplona y comarca. La gente a la que le ha costado un esfuerzo aprender euskera aprecia mucho los bertsos.

Hori bai, irakasle zorrotza du zaintzaileak: burua ondo daukanetan, hitzez gain ahoskera zuzentzen dio Errazkinek, “s-ak eta z-k ez ditugulako Kolonbian ondo bereizten”. Gustura aritzen da Errazkin Betancourtekin maisu lanak egiten, ‘edan’ esan beharrean ‘adan’ esan duela eta halako hitz aldrebestuak barre artean zuzentzen. Jakin-min handiko pertsona da Dora Betancourt, dena galdetzen du, etxeko senar-emaztea solasaldian ari direnean, edota euren semeekin mintzatzen direnean, belarria jartzen du, eta berba anitzen esanahia eskatzen du ondoren. Bere herrira telefonoz deitzen duenean senideak harritu egiten dira batzuetan, hitz egiteko era aldatu duela-eta.

Falta zaie esatea (nik soberan egiten dudana, bestalde), porrot erraldoi baten aurrean gaudela, eta, une honetan, behar bada euskaldundutako jendea -profila lortzeko euskaldundutakoa, alegia- dela euskararen etsairik handiena. Gehiegitxo esatea da hori!?

Ni Euskal Herrian naizenean edozein tokian euskaraz hitz egiten saiatzen naiz. Nire Iruñeko lagunen artean horrek jakinmina sortzen du eta batzuek lotsa eginda geratu direnez, aurten euskaltegian izena eman dute.

Me pregunto cómo saben los castellanoparlantes monolingües locales que “no hay nada que dañe más a una lengua que aislarla en nichos.”

Uholdeen eragina uzten dituen lohi, basa edo lokatzaren araberakoa izaten da. Eta jakina, non eta nola zabaltzen den araberakoa ere bai. Mezu eta helburu bakoitzak bide eta ubide gero eta luzeagotik eraman urrutirago iritsiko da.

Lagunok, euskararen aldeko mezuak eta jarrerak guk geuk eramango ez ditugun lekuraino eta pertsonenganaino helduko dira. Guk geuk izan behar dugu hodi eta ubide. Pertsona eta erakundeetan bertan landatu beharra dugu. Gero eta toki gehiagotan euskararen aldeko ernea jaio, orduan eta uzta hobea izango dugu, eta adiskideok emaitza onak jasotzeak bizipoza eta aurrera egiteko indarra ematen du.