Euskara ez da ezinezkoa

l'èuscar no és una llengua impenetrable, difícil, estranya, impossible i cal fer el pas d'exposar-s'hi. No per parlar-lo amb fluïdesa, potser, però sí per entendre millor tot un conjunt de referències que no volem que ens siguin alienes.

— Enric Serra i Casals

Itzulpen-legea: "Euskara ez da hizkuntza itxia, zaila, arrotza eta ezinezkoa eta hurbiltzeko ahalegina egin behar da. Ez jariotasunez hitz egiteko, baina bai guretzat arrotzak ez diren hainbat erreferentzia hobeto ulertzeko".

Hemen euskararen zailtasuna gora eta behera ibili garen egunon ostean, Kataluniatik dator aldarri hau katalanez eta kataluniarrentzat: [405] Viure de cara a l'euskera.

Interesgarria era berean Enricek segidan ematen duen erreferentzien zerrenda. Katalunian euskara topa dezakete antzinako toponimoetan (Dorres, Aran, Ur) eta gaur eguneko marka komertzialetan (Azkar, Loreak Mendian...). Euskara ez dute hain urrun Katalunian, ez.

Enricen azkenengo hitzek gogoeta bat merezi dute era berean:

Poliki-poliki, a poc a poc, els nois i les noies de sisè seran els ciutadans de demà. Uns ciutadans que miraran l'euskera com una anomalia, com quelcom d'impenetrable, com un defecte de fabricació empipador en un marc d'implacable uniformitat lingüística... o com un pou impagable de percepcions, un conjunt de perspectives irrenunciable, una font inexhaurible de plaer i coneixement.

(Poliki-poliki, seigarren kurtsoko neska-mutilak biharko hiritarrak izango dira. Eta hiritar horiek euskarari begiratuko diote anomalia bezala, zerbait eskuraezin eta hizkuntz-uniformetasunaren markoan durunda egiten duen fabrikako-akatsa bezala... edo pertzepzio berrien putzu ordainezin eta plazer eta jakintzaren iturri agortezina bezala.)