Atoan

Ta hori dena, jakin ere gabe bi urteren buruan zenbat ikasiko duen, edo ezer ikasiko duen… Ta gu enteratu gabe, euskaldunok, euskara barruan dugunez, zenbateko altxor garen… Aizak, Pello, euskara bai dela gure baitako altxorra, hau bai ‘errikeza interior’ peto-petoa…

Pero hay que decirlo todo, el navarro es el único Gobierno autonómico que tiene funcionarios para dar clases a funcionarios

Hemen kontua denak euskarazko klaseetara bidaltzea omen da, euren titulutxoak atera eta oposizio, lehiaketa eta lekualdaketetan aurkeztu. Itxurakeria. Hipokresia ere bai, behar bada? Gutxirekin konformatzen gara.

Mila aldiz errepikatu da edozein hizkuntzak bere hiztunei mundu-ikuskera eta inguruarekiko sentiberatasun berezia eskaintzen dizkiela, eta inguruko errealitatea bere erara ulertzeko bidea ere bai. Eta oso bertokoa izan arren, euskaraz ez dakienak ezingo du hori inoiz konprenitu, igerian ez dakienak ur-gainean flotatzean zer sentitzen den sekula jakingo ez duen bezala.

"Huelga" hitzarekin bateratsu, orduantxe bertan, beste bat azaldu zen gure mundura, beste bat etorri zen gure hiztegia osatzera, aurrekoa bezain indartsua eta erabakigarria izan behar zuen hitz bat: euskera. Nerabeak ginen eta gogoan dut misterio lanbro batean bilduta azaldu zitzaigula hitz hura hasieran -orduko hainbat eta hainbat bezala- eta lehen euskal hitzak ia ahopeka ahoskatu genituela, zer esan nahi zuten ondo konprenitu gabe, kalez kaleko gure ibileretan. Honek eta hark esandako, han eta hemen entzundako edo irakurritako berben eta esalditxoen berri ematen genion elkarri. Laster hasi ginen euskera ikasten. Auzoan bertan....