Atoan

Ia hemeretzi urte bete nituen arte, analfabetoa izan nintzen euskaraz. Aurreneko lana neure burua alfabetatzea izan zen; hurrengoa, euskaltegian lanean hastea. Gaur arte. Bitartean, ordea, euskaltegiko euskarak muga estuak zituela ohartu, eta, nire bizitzako momentu batean ni ere –muga haiek gainditu nahian– hizkuntza malgu, gozo, jostalari eta adierazkorrago baten bila abiatu nintzen. Eta horrela egin nuen topo literaturarekin.

leo en euskera, primordialmente ficción, porque me lo "mandan" en el euskaltegi, pero no es castellano, y como soy un zote y lo leo como si fuera castellano, sin diccionario (porque para mí usar diccionario ya le quita encanto a la lectura), casi no es ni "leer"

Ez da erraza irakurtzeko zaletasuna piztea. Ikuspegi falta dagoela uste dut, irakasleek ikasle guztiek irakurtzea eta ondo irakurtzea nahi dute, baina irakurleak beti izan gara gutxiengo txikia. Ikasle guztiak irakurtzen jarri nahiak maila jaistea ekarri du, irakasleek uste dutelako ikasleei ezin zaiela Obabakoak irakurtzeko agindu, lehenengo ipuinean nekatuko direlakoan. Ez dira konturatzen gutxi batzuek gustura irakurriko dutela eta hor hasiko direla benetako irakurle izaten, eta ez liburu nazkagarri batzuk aginduta.